سوال و جواب امام زمان (ع) با علی بن مهزیار
اعمال حج و عمره را به اتمام رسانیده بود که شب هنگام در مسجد‌الحرام با آن شخص وارسته و بلندمقام که چهره‌ای جذاب و دلنشین داشت، ملاقات نمود. او از یاران حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) بود.
انحراف در جمع مال
پس از تلاشی وافر، عاقبت، علی بن ابراهیم بن مهزیار را وعده وصل دادند. او این بار سفر حج را با امیدی بیش‌تر به جای می‌آورد. اعمال حج و عمره را به اتمام رسانیده بود که شب هنگام در مسجد‌الحرام با آن شخص وارسته و بلندمقام که چهره‌ای جذاب و دلنشین داشت، ملاقات نمود. او از یاران حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) بود. بالاخره پس از سلام و معرفی خود و مکالمه‌ای کوتاه، قرار تشرف به محضر مبارک امام (سلام الله علیه) نهاده شد. هر دو رأس ساعت مقرر به وعده‌گاه آمدند. قاصد امام پسر مهزیار را تا برابر خیمه سراسر نورانی مولا همراهی کرد. سپس از خدمت امام (علیه‌السلام) برای او اجازه ورود گرفت و علی به سعادت دیدار امام زمانش نائل آمد. به محض ورود به خیمه سلام کرد و سخنانی بین امام و او رد و بدل شد. در این مقام به مناسبت، به فرازهای آغازین سخن امام (علیه‌السلام) اشاره می‌کنیم:
فقال: یَا أبَالحَسَن، قد کُنَّا نَتَوَقَّعُکَ لَیلاً و نَهاراً، فَمَا الَّذِی بطِیء بِکَ عَلَینَا؛
ای ابالحسن، ما شب و روز توقع آمدن تو را داشتیم، چه چیز آمدنت را به نزد ما به تأخیر انداخت؟(۱)
عرض کردم: ای سرورم، تاکنون کسی را نیافته بودم تا مرا به سوی شما رهنمون شود.
به من فرمودند: هیچ کس را نیافتی که تو را راهنمایی کند؟! پس با انگشت مبارکش خطی بر زمین کشید و فرمود: نه، این‌گونه نیست، و لکن شما اموالتان را افزون ساختید و اختلاف و حیرتی به زیان مؤمنان ضعیف پدید آوردید و بین خود قطع رحم نمودید، پس الآن برای شما چه عذری مانده است؟»
عرضه داشتم: توبه، توبه، بخشش و گذشت، بخشش و گذشت.
آن‌گاه فرمودند: ای پسر مهزیار، اگر استغفار و طلب آمرزش بعضی از شما برای برخی دیگر نمی‌بود، هر که روی زمین بود، غیر از شیعیان خاص که کردارشان با گفتارشان همانند و مشابه است، هلاک می شد.(۲)
کسب حرام و در‌آمد غیر موافق با شرع انسان را از امام (علیه‌السلام) دور می‌کند و حتی ممکن است اعلان جنگ با خدا و رسول باشد(۳)و یا خدای ناخواسته شخص را به نبرد با امام (علیه‌السلام) تحریک کند. در کربلا چنین شد و برآورد امام حسین (سلام‌الله‌علیه) از آسیب یاران یزید همین بود.(۴) البته فرمایش حضرت ولی عصر (علیه‌السلام) اینجا به نکته‌ای دیگر اشاره دارد و آن حضرت جمع مال حلال را نیز برنتابیده‌اند، تا دنیا برای ما هدف نشود.
آری، نباید عده‌ای برادران ایمانی خود را به حیرت بیاندازند و مؤمنان ضعیف را برای مال‌اندوزی ضرر رسانند. این بیان مبارک، زراندوزان بی‌دردی را که تنها به خود می‌اندیشند و دیگران را هیچ می انگارند، از جرگه یاران و اعوان مهدی (سلام‌الله‌علیه)، بیرون دانسته است.
—————-
پی نوشت ها:
۱٫ سید هاشم بحرانی، تبصره الولی ممن رای القائم المهدی (ع)، رساله ۴۶٫
۲٫ قُلْتُ یَا سَیِّدِی، لَمْ أجِدْ مَنً یَدُلُّنِی إلَی الآنِ. قَالَ لِی لَم تَجِدُ أحَداً یَدُلُّکَ؟! ثُمَّ نکَثَ بِاُصْبُعِهِ فِی الأرضِ ثُمَّ قَالَ لَا وَلَکِنَّکُم کَثَّرتُمُ الأموَالَ وَ تَحَیَّرتُم عَلی ضُعَفَاءِ المُؤمِنِین، وَ قَطَعتُمُ الرَّحِمَ الَّذِیَ بَینَکُم، فَأَیُّ عُذْرٍ لَکُمُ الآن؟ فَقُلتُ: التَّوبَه التَّوبَهُ، الإقَالهُ الإقَالهُ، ثُمَّ قَالَ یَابن‌مَهزِیار، لَولَا استِغفَارُ بَعضِکُم لِبَعضٍ، لَهَلَکَ مَن عَلَیهَا إلّا خَواصُّ الشِّیعَهِ الّتِی تَشَبهُ أقوَالُهُم أفعَالَهُم. سید هاشم بحرانی، تبصره الولیّ ممّن رای القائم المهدی علیه‌السلام، رساله ۴۶٫
۳٫ چنانچه قرآن کریم رباخواری را در حکم اعلان جنگ با خداوند دانسته است: فاذنوا بحرب من الله ورسوله. بقره(۲)، ۲۷۹٫
۴٫ پاسخ امام حسین سلام الله علیه به خواهرشان در کربلا که پرسید: مگر خود را به این قوم معرفی نفرمودید؟ این بود: خواهرم، شکم‌هاشان از حرام پر شده است. بنابراین حق در دل آنها جایگزین نمی‌شود.
منبع : سودای روی دوست، ص ۱۵۴، آقاتهرانی