مناجات خمس عشره ، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
التّاسعه : « مُناجات المُحبیّن » ؛ نهم : مناجات محبان خداوند
اِلهى مَنْ ذَا الَّذى ذاقَ حَلاوَهَ مَحَبَّتِکَ فَرامَ مِنْکَ بَدَلاً، وَ مَنْ ذَا الَّذى اَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغى عَنْکَ حِوَلاً،
خدایا، کیست که شیرینى محبّت تو را چشیده باشد و جز تو آهنگ دیگرى را بکند و کیست که به مقام قرب تو انس گرفته باشد و در صدد روگرداندن از تو باشد،
اِلهى فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلایَتِکَ، وَ اَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ، وَ شَوَّقْتَهُ اِلى لِقآئِکَ، وَ رَضَّیْتَهُ بِقَضآئِکَ، وَ مَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ اِلى وَجْهِکَ، وَ حَبَوْتَهُ بِرِضاکَ،
خدایا، قرار ده ما را از زمره ی کسانى که براى قرب و دوستیت برگزیده اى و براى عشق و محبّتت خالصش گردانده و به دیدارت شائقش کرده و به قضا و قدرت راضیش ساخته و به دیدن رویت به او نعمت بخشیده و به خوشنودى خویش مخصوصش گردانده،
وَ اَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَ قِلاکَ، وَ بَوَّاْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فى جِوارِکَ، وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ، وَ اَهَّلْتَهُ لِعِبادَتِکَ، وَ هَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرادَتِکَ، وَ اجْتَبَیْتَهُ لِمُشاهَدَتِکَ، وَ اَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ، وَ فَرَّغْتَ فُؤادَهُ لِحُبِّکَ،
و از غم هجران و فراقت پناهش داده و در جایگاه راستى در جوار خویش جایش داده و به معرفت خویش مخصوصش کرده و براى پرستش و عبادتت او را لایق کردى و در ارادت خویش دل شیدایش کردى و براى مشاهده جمالت انتخابش کردى و رویش را براى خودت از اغیار خالى کردى و دلش را براى محبّت خویش فارغ کردى،
وَ رَغَّبْتَهُ فیما عِنْدَکَ، وَ اَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ، وَ اَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ، وَ شَغَلْتَهُ بِطاعَتِکَ وَ صَیَّرْتَهُ مِنْ صالِحى بَرِیَّتِکَ، وَ اخْتَرْتَهُ لِمُناجاتِکَ، وَ قَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّ شَىْءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ،
و تنها بدان چه نزد تو است راغبش کردى و ذکر خویش را بدو الهام کردى و سپاسگزاریت را بدون نصیب کردى
و به طاعت خود سرگرمش ساختى و او را از بندگان شایسته ات گرداندى و براى مناجات خویش انتخابش کردى و بریدى از او هر چه را که موجب بریدنش از تو گردد،
اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ الْإِرْتِیاحُ اِلَیْکَ وَ الْحَنینُ، وَ دَهْرُهُمُ الزَّفْرَهُ وَ الْأَنینُ، جِباهُهُمْ ساجِدَهٌ لِعَظَمَتِکَ، وَ عُیُونُهُمْ ساهِرَهٌ فى خِدْمَتِکَ، وَ دُمُوعُهُمْ سآئِلَهٌ مِنْ خَشْیَتِکَ، وَ قُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَهٌ بِمَحَبَّتِکَ، وَ اَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَهٌ مِنْ مَهابَتِکَ،
خدایا، قرار ده ما را از کسانى که شیوه شان در زندگى شادمانى با تو و زارى به درگاه تو است و روزگارشان آه و ناله است پیشانی هاشان در برابر عظمتت به خاک افتاده و دیدگان شان در خدمتت یکسره بیدار است و سرشک شان از ترس تو ریزان و دل هاشان به محبّتت آویزان و قلب هاشان از هیبتت از جا کنده شده است،
یا مَنْ اَنْوارُ قُدْسِهِ لِأَبْصارِ مُحِبّیهِ رآئِقَهٌ، وَ سُبُحاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عارِفیهِ شآئِفَهٌ، یا مُنى قُلُوبِ الْمُشْتاقینَ وَ یا غایَهَ امالِ الْمُحِبّینَ،
اى که انوار قدسش براى دیدگان دوستانش در کمال درخشندگى است و پرتو افکنی هاى جمالش براى قلوب عارفان زداینده (چرکی ها) است، اى آرمان دل مشتاقان و اى منتهاى آرزوى دوستان،
اَسْئَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنى اِلى قُرْبِکَ، وَ اَنْ تَجْعَلَکَ اَحَبَّ اِلَىَّ مِمَّا سِواکَ،
از تو خواهم دوستى خودت و دوستى دوست دارانت و دوستى هر عملى که مرا به قرب تو واصل گرداند، و تو را در پیش من محبوب تر از ماسواى تو قرار دهد،
وَ اَنْ تَجْعَلَ حُبّى اِیَّاکَ قآئِداً اِلى رِضْوانِکَ، وَ شَوْقى اِلَیْکَ ذائِداً عَنْ عِصْیانِکَ، وَ امْنُنْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ عَلَىَّ، وَ انْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَ الْعَطْفِ اِلَىَّ، وَ لا تَصْرِفْ عَنّى وَجْهَکَ،
و از تو خواهم که دوستیم را نسبت به تو جلو دارم قرار دهى تا مرا به رضوانت بکشاند و اشتیاقم را به سویت چنان کنى که باز دارنده ی از نافرمانیت باشد و بر من منّت نِه، به این که بر من توجّهى فرمایى و با دیده ی دوستى و عطوفت بر من بنگرى و رو از من مگردانى،
وَ اجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ الْاِسْعادِ وَ الْحِظْوَهِ عِنْدَکَ، یا مُجیبُ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
و مرا از جمله سعادت مندان و بهره مندان نزد خود قرار دهى، اى پاسخ دهنده، اى مهربان ترین مهربانان.
التماس دعا – سید عارف
برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله.
تذکر: استفاده از منابع مطالب و منابع عکس در این سایت دلیل بر تایید آن سایت ها نیست.